Waarom ik fotografeer

In 2018 kocht ik een camera, omdat ik foto's van mijn paarden wilde maken. Mijn zussen en ik fokken IJslandse paarden en ik had er genoeg van dat ik zelden mooie foto's van ze had. 

In het begin ging het mij nog om het plaatje van mijn paard en al snel ging mijn camera steeds vaker mee om het leven van mijn kudde vast te leggen. De verbinding tussen paard en paard, paard en mens of paard met zichzelf wilde ik vastleggen. Herdtography is de naam die ik heb gegeven aan het fotograferen van de kudde, meestal paarden en ook honden, schapen en mensen. Wie er ook op de foto staat, wat ik wil vangen is de connectie, de band. De schoonheid van de foto zit voor mij in het verhaal dat je kunt zien of bedenken bij het beeld. 

​

Mijn paardenmasseur vroeg mij of ik haar kon fotograferen terwijl ze aan het werk was en toen wist ik: dit wil ik meer doen.  In mijn werk als coach kijk ik naar mensen en stel ik ze vragen, houd ik een spiegel voor. Daarbij probeer ik met name het licht te laten schijnen op wat mensen wel kunnen en hoe ze dat kunnen versterken. Als fotograaf wil ik de schoonheid van elke dag laten zien. Het mooie moment op jouw wei of stal. Ook als de achtergrond een mesthoop is, kan je een mooie foto maken als de focus ligt op de verbinding tussen jou en jouw paard.