Heb je er wel eens over nagedacht hoe gek het eigenlijk is dat we op een paard durven stappen, een wezen dat zoveel sterker is dan wij en dat een andere taal spreekt. Dat we er af vallen en weer opstappen. Dat zoveel ruiters niet bang zijn? Zelf was ik ook jaren zo’n ruiter die niet bang was, na een operatie aan mijn hoofd, vorige zomer, was ik ineens wel bang. Niet voor al mijn paarden, wel voor een specifieke jonge ruin. Ik voelde de adrenaline door mijn lijf als ik eraan dacht op te stappen, en toch wou ik hem heel graag rijden. Toen pas snapte ik mensen die, soms, vaak, of meestal bang zijn en toch willen rijden. 

​

Angst heeft geen makkelijke plaats in onze paarden wereld, veel verhalen over angst benadrukken dat je niet bang mag zijn, dat paarden daar niet tegen kunnen, dat we dapper moeten zijn. Gewoon weer opstappen leren we van jongs af aan. Dat angst niet gek is, en misschien zelfs nuttig hoor je zelden. 

 

Frustrerend vond ik het toen ik zelf wel bang was om op mijn. ruin te rijden, alsof ik ineens nier meer helemaal meetelde. Na een tijdje werd de frustratie een inspiratie: Hoe zou het zijn om de ruiters die bang zijn zelf aan het woord te laten. Om juist die ruiters een stem en een gezicht te geven, als rolmodel op de foto te zetten. Een project was geboren, ik noem het faces of freedom. 

​

 

Herken jij jezelf in dit verhaal, ben jij een authentiek rolmodel voor hoe angst en een gevoel van vrijheid samen gaan? Schrijf je dan hier in

​

De lessen uit dit project maak ik beschikbaar voor alle ruiters die wel eens angst voelen. Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de podcast en de mini online cursus die binnenkort live gaan. 

​

Samen veranderen we het verhaal over angst.